Een interview met Freek Hermes

De nu 16-jarige Freek Hermes is geboren in Nijmegen. Na eerst in Oss te hebben gewoond, verhuisde hij op 2-jarige leeftijd met zijn ouders naar Hellevoetsluis vanwege het werk van zijn vader.

"Ik zit nu op Het Jacob van Liesveldt, havo 4", vertelt Freek. "Wat ik hierna wil gaan doen, weet ik eigenlijk nog niet. Sport economie lijkt me wel leuk of iets anders met sport. Volgend jaar is het examenjaar en voor mei moet je keuze ingeleverd zijn. Dan moet ik dus wel een besluit hebben genomen wat ik wil gaan doen."

Beperking
Freek heeft een lichamelijke beperking, want hij is geboren zonder linkeronderarm. "Maar omdat ik ermee geboren ben, weet ik eigenlijk niet beter", zegt Freek."Ik zie het dan ook niet echt als een beperking. Ik ben al vroeg op karate gegaan, maar stopte daarmee toen ik ging voetballen. Maar het voetballen vond ik eigenlijk een beetje eentonig worden. Toen ben ik dus ook op taekwondo gegaan. Een jaartje heb ik dat beide gedaan, maar dat werd een beetje te druk. Ook omdat ik toen taekwondo wedstrijden wilde gaan doen. Ik ben begonnen bij Yu Sin Kwon in Hellevoetsuis, maar zit nu bij Taekwondo Voorne-Putten in Spijkenisse en train ook bij taekwondo-vereniging Abdel Kwan in Rotterdam. Ik heb nu de 1e DAN zwarte band. Maar zwarte band vind ik prima, als ik ouder ben, dan volgt de rest wel. Nu ben ik vooral bezig met sparren. Eerst heb ik Poomsae gedaan, dat zijn stijlfiguren die volgens een vast patroon moeten worden gelopen. Maar de combinatie met halve arm was daar niet. Ze konden dan niet goed de punten geven. Bij de paralympische vorm van taekwondo is het dan ook alleen mogelijk om punten te scoren met je voeten."

EK, NK en WK
In juli vorig jaar deed Freek mee aan de open Europese Kampioenschappen in Bulgarije. Het niveau was daar echter behoorlijk hoog en professioneel en dus bleef het daar bij de eerste ronde. In januari dit jaar lukte het Freek om tijdens de Nederlands Kampioenschappen Taekwondo Sparring 2019 in Sportcampus Zuiderpark in Den Haag wel het erepodium te behalen. Hij behaalde in de finale het goud en is hiermee Nederlands Kampioen 2019. Voor Freek was dit NK een mooie voorbereiding op het Wereld Kampioenschap Para Taekwondo dat in februari in Turkije werd gehouden. Namens Nederland was namelijk de eer voor hem weggelegd om aan dit fantastische spektakel deel te mogen nemen. Het evenement werd geopend door de uit Zuid-Korea overgevlogen taekwondo president en de Turkse taekwondo president terwijl de deelnemers met de vlag van het land hen begroeten. De Turkse TRT zond de ceremonie en de finales live uit. Freek was hier de jongste deelnemer in een poule van 35 andere deelnemers met een beperking aan één arm, de lichtste categorie. Helaas kon hij zijn eerste Chinese tegenstander niet verslaan. Wel heeft hij kunnen laten zien dat hij op dit hoge niveau mee kan en wordt hiermee dan ook een belofte voor de toekomst genoemd.

Weinig in Nederland
In Nederland wordt er volgens Freek niet zo heel veel georganiseerd in zijn sport. "In maart dit jaar zou de Dutch Open zijn, maar daar is helemaal nog geen inschrijving en registratie voor", vertelt hij. "Ik denk dan ook dat het niet door gaat, want dat zou wel heel kort dag zijn. De eerst haalbare wedstrijd voor mij qua kosten zou dan Jordanië zijn in juli. De andere wedstrijden die er zijn, zijn zo ver weg, dat kost gewoon te veel geld om daaraan mee te doen. Las Vegas en Mexico bijvoorbeeld, dat is gewoon niet te doen. Een voorwaarde namelijk om het te mogen organiseren, is dat de hoofdscheidsrechter van het organiserende land de regels kent en niet ieder land heeft zo'n scheidsrechter."

Steun van ouders
In de sport van Freek gaat natuurlijk veel tijd zitten. Vijf keer trainen per week en soms zelfs twee keer op een dag in Spijkenisse en Rotterdam, is namelijk geen uitzondering. Gelukkig vinden Freek zijn ouders het heel leuk dat hij deze sport beoefent en steunen hem daarin ook. "Het heeft ook zo zijn voordelen", vertelt zijn moeder Gerda. "Want welke ouder zit zo veel in de auto met je kind van 16. En je vindt je draai hierin, want zo ga ik bijvoorbeeld boodschappen doen als hij aan het trainen is of ik ga wandelen. Er ligt hier een mooie kans voor hem en die gunnen we hem als ouders ook. Het is gewoon mooi om te zien dat hij hierin zijn passie heeft gevonden en dus wil je hem die kans dan ook niet ontnemen. In het begin weet je dat niet, maar nu is inmiddels natuurlijk ook gebleken dat hij hierin iets kan bereiken. Financieel gezien zou het voor ons wel makkelijker zijn als hij sponsors kan krijgen, bijvoorbeeld bedrijven. Hopelijk komt daarin iets op zijn pad, nu hij heeft laten zien wat hij kan. En daarbij is deze sport natuurlijk ook nog eens uniek."

Doel
Zoals iedere sporter, heeft Freek natuurlijk ook ambities. "Ik wil in 2024 in Parijs heel graag aan de paralympische spelen meedoen", zegt hij stellig. "Dat lijkt me wel een heel mooi doel. 2020 ga ik denk ik niet meer redden. Ik zou me dan nog moeten kwalificeren en dit jaar is het kwalificatiejaar voor de spelen. Je moet dan top 6 wereldwijd staan, maar de top 6 heeft nu al zo veel punten, dat is eigenlijk niet meer in te halen. Of ik moet me nog rechtstreeks kunnen kwalificeren door op een toernooi een medaille te halen, maar dat is dus niet zo makkelijk. Het niveau is namelijk erg hoog en je staat tegenover tegenstanders die alleen maar met deze sport bezig zijn, vaak zelfs intern, dus echt professioneel. Bovendien ben ik een van de jongste en heb dus veel minder ervaring."

Hellevoetsluis
Freek heeft het prima naar zijn zin in Hellevoetsluis. Op de vraag wat hij leuk vindt aan Hellevoetsluis, komt als antwoord: "Ik vind de Vesting wel leuk. Maar dan wel in de zomer uiteraard. Het is daar dan gewoon echt gezellig met de terrassen. Uitgaan doe ik niet zo veel, zeker niet in aanloop naar een wedstrijd."

Op school heeft hij het naar zijn zin. "Zeker, omdat het met het oog op de sport helemaal een goede school is", vertelt hij. "Zo heb ik een aparte mentor die bijvoorbeeld vrij voor mij vraagt met de wedstrijden en als ik die niet zou hebben, zou ik niet zomaar vrij kunnen krijgen. Uiteraard moeten je cijfers dan wel goed zijn en gelukkig is dat bij mij het geval. Hij helpt mij als ik iets nodig heb. Dat vind ik heel erg fijn."
"Ook is mijn mentor topsport coördinator. Dit is een initiatief vanuit de school en de mentor zelf en dus niet iets wat standaard op iedere school is. Op het Jacob van Liesveldt zitten meerdere kinderen die met sport bezig zijn dus voor ons allemaal is dit gewoon mooi dat we steun en begeleiding krijgen vanuit de school. Ik ben daar in ieder geval heel blij mee."