Gastcolumn: Van vogeltjes naar samenwerking

Wat was de zomer van 2018 mooi. Alles stond er prachtig groen bij: de bomen vol in blad, struiken metershoog, riet dat welig tierde en de vijver waar ik zo graag op uitkijk die niet meer zichtbaar was. Ik vind dat jammer, want ik ben trots op mijn uitzicht.

Door Marina de Bondt

Mijn buurman en ik besluiten toch de afdeling groenvoorziening van de gemeente maar eens te benaderen. Op een dag wordt er bij mij aangebeld, een medewerker van de gemeente Hellevoetsluis staat voor de deur. De buurman bleek niet thuis. De meneer begint op een rustige toon uit te leggen hoe het zit. Ja, hij ziet ook wel dat het groen enigszins buiten zijn krachten gegroeid is en vervolgt zijn verhaal dat het allemaal een doel dient. Er blijkt uitgebreid over vergaderd te zijn wat voor soort beplanting er langs zo'n vijver moet staan. Er is zelfs sprake van dat iedere struik zijn eigen bewegingsvrijheid moet hebben. Ik probeer er nog bij hem op aan te dringen dat ik zijn uitleg best waardeer maar dat de struiken nu toch wel erg hoog zijn en ik echt het uitzicht op de vijver mis. Hij vervolgt zijn verhaal stoïcijns en legt uit dat de groenstrook er ook voor bedoeld is dat er vogeltjes in kunnen bewegen, die vinden het fijn om tussen de struiken te rommelen en zich in het riet op te houden. Nogmaals benadrukt hij dat er echt goed over vergaderd is en dat er keuzes gemaakt zijn, met deze groenstrook tot gevolg.

We vervallen in herhaling en om van onderwerp te veranderen zeg ik tegen de meneer dat we eigenlijk collega's zijn. Ik werk ook voor de gemeente, weliswaar op een andere afdeling. Kijk, dat bedoel ik nou, zegt hij. Hoe fijn zou het zijn als verschillende afdelingen met elkaar samenwerken zodat er meer begrip komt voor elkaars werk. De collega sluit zijn verhaal af en zegt dat hij onze opmerkingen voor wat betreft de wildgroei mee terug zal nemen naar kantoor, hoe een en ander meegenomen kan worden in het meerjarig snoeiplan. Ik bedank de collega voor zijn tijd en de moeite die hij heeft genomen om persoonlijk te komen kijken. Als hij weg is laat ik hetgeen hij mij heeft uitgelegd nog eens de revue passeren. Hoe een gesprek over de enorme groenstrook en vogeltjes kunnen leiden naar onderling samenwerken. Toch bijzonder hoe deze drie onderwerpen bij elkaar komen. Een "klacht" kan zomaar ook tot iets moois leiden, dat zie je maar weer.

Het is nu winter en ik kan niet wachten tot ik het geluid van de vogeltjes weer hoor in de enorme bossage voor mijn huis. De gedachte dat ik dit geluid heb te danken aan collega's is een fijne.