Van Afrikaantjes en Koolmeesjes...

Er gaat een boos gerucht dat Geert Wilders alle bloemen in zijn tuin water geeft behalve de afrikaantjes.

Dat is natuurlijk niet waar, net zo min als het waar is dat ik alle vogeltjes voer behalve de koolmeesjes. Maar het gerucht is niet zo gek. In het jaar 1945 werd het Bijzonder Besluit Arbeidsverhoudingen ( kortweg BBA 1945) vastgesteld. In 2015 werd dit op onderdelen gewijzigd. Een van de zaken die hierin rechtskracht kregen (dwingend recht) was de regel dat een proeftijd nooit langer mocht duren dan twee maanden. In die periode konden zowel de werkgever als de werknemer de overeenkomst zonder opgaaf van redenen verbreken. Maar nu is er iemand in het doorgaans toch semi-intellectuele kamp van D66 opgestaan, die de geschiedenis wil herschrijven en daarbij het arbeidsrecht als eerste bij de horens genomen heeft. Die man heet Wouter Koolmees. Hij vindt dat de proeftijd 5 maanden zou moeten bedragen. Dan kun je dus naar believen iemand aannemen en aan het einde van de vijfde maand weer op straat zetten, want de regel van Wouter geldt alleen bij vaste contracten. Logisch want een contract voor bepaalde tijd heeft geen proeftijd.

Geen wonder dus dat geen van de partijen in de Tweede Kamer er iets in ziet. Een Koolmees is tenslotte geen Winterkoninkje. Nog ouder dan het BBA 1949 is de Arbeidswet. Die dateert van 1919 en kent onder andere de bepaling dat men per gewerkt uur recht heeft of vijf minuten persoonlijke verzorging. Die regel borgde onder meer het recht om naar de WC te gaan. Ooit heb ik een bedrijf dat briljant in praktijk zien brengen. Dat was ICI in de jaren zeventig. Op een werkdag van 8 uur had men na 2 uur tien minuten rookpauze, na 4 uur twintig minuten schafttijd en na 6 uur weer tien minuten rookpauze. Zo werd vrijwel de hele acht uur productief gemaakt ( tijdens de rookpauzes werd men afgelost door zogenaamde 'reliefoperators') en voldeed men precies aan de Arbeidswet. Gerookt wordt er niet meer in bedrijven, maar de wet geldt nog.

Rest mij nog even mijn verbazing uit te spreken over de concurrentiepositie die Hellevoetsluis blijkbaar inneemt ten opzichte van de Stoomdagen in Dordrecht. Wethouder Spoon bedacht dit in de vroege ochtenduren in de polder en werkte het op zijn kamer uit. Daarom doen we de Vestingdagen nog maar eens in de twee jaar. Leuk voor Dordrecht toch? Maar dat jaar dat we het wel doen, wordt het wel een grootser evenement met meer subsidie. Triest voor Dordrecht dat nu, volgens dezelfde redenatie, gevaar loopt om geen bezoekers te trekken.