Afbeelding

Een interview met Marije Dijkhuis

Actueel Een gesprek met... 1.411 keer gelezen

De nu 37-jarige Marije Dijkhuis groeide op in Rozenburg. Samen met haar ouders verhuisde ze in 2003 naar Hellevoetsluis.

"In 2003 ging mijn vader met pensioen en hij zocht toen een huis met een moestuin", vertelt Marije. "In Rozenburg was dat niet te vinden en zo zijn we toen dus op de Smitsweg in Hellevoetsluis beland. In mei 2003 zijn we daarheen verhuisd. Ik heb hier twee jaar gewoond bij mijn ouders, maar al in de eerste maand dat ik daar woonde, heb ik mijn huidige man leren kennen. Dat was liefde op het eerste gezicht op een verjaardag. Toen we samen gingen wonen, zijn we begonnen in een woning op de Struytse Hoeck, boven het winkelcentrum. Daarna zijn we getrouwd en tijdens mijn huwelijksreis bleek ik zwanger te zijn. Onze eerste dochter is nu elf jaar en onze tweede dochter is negen jaar. In dit huis aan het Tennispad wonen we nu acht jaar en hier hebben we het echt heel erg naar ons zin. Dit is zo'n lekkere buurt en de meiden zitten hier ook op school. Toen we hier kwamen wonen, was het wel een heel donker huis, met allemaal muren. Daar moest ik wel even doorheen kijken. Maar ik ben verliefd geworden op het raam in de keuken. Het kijkt uit op het speelveld en zo kan je de kinderen dus goed in de gaten houden. Ik zet mijn poort open en alles loopt hier in en uit. De locatie is dus echt geweldig. Inmiddels hebben we ook een hoop verbouwd. Hier blijven we dus nog wel even zitten."

Lerares
Marije werkt als lerares op OBS De Houthoeffe. Hier is ze in 2018, zoals ze zelf zegt, aan een nieuwe uitdaging begonnen. "Ik heb nu groep 3 voor twee dagen in de week', vertelt Marije. 'En ik heb het er echt ontzettend naar mijn zin. Waar ik hiervoor werkte, moest ik constant wisselen van scholen en klas. Ik heb daar heel veel ervaring mee opgedaan, maar ik zocht toch iets met meer zekerheid met het oog op een eigen klas. Op dit moment werk ik nog via de VPR Pool, maar de bedoeling is wel dat het voor vast wordt. De meiden zijn inmiddels ook weer wat groter en mijn wens is ook wel om een dag meer te kunnen gaan werken."

Kerstmaaltijden koken
Vier jaar geleden is Marije op geheel eigen initiatief begonnen met het koken van kerstmaaltijden voor anderen. "Bijvoorbeeld mensen die dat zelf niet kunnen betalen of kunnen regelen, of de straat niet op kunnen", legt Marije uit. "Iedereen kan zich hier dus voor opgeven. In het eerste jaar had ik veel ouderen, maar inmiddels zijn het mensen van alle leeftijden. Ik doe dit via de Weggeefhoek Hellevoetsluis op Facebook. Daar heb ik toen een oproep op gezet met de vraag of er mensen waren die daar behoefte aan hadden. Het was wel een kwestie van vertrouwen hebben in de mensen, want ik ken diegenen die zich opgeven natuurlijk niet. Maar ik ging er ook niet vanuit dat mensen met verkeerde bedoelingen zich hiervoor zouden aanmelden. Het begon met een stuk of tien mensen en dat werden er steeds een beetje meer. De eerste twee jaar heb ik het dus ook echt helemaal zelf gedaan. Gewoon omdat ik het leuk vond om dit te doen en zelf gezegend ben met wat ik heb en daar wilde ik graag anderen van mee laten genieten. Het is toch geweldig als je iemand een onbezorgde kerst met familie kan bezorgen? Zonder dat ze na hoeven te denken dat dit niet kan of niet lukt? Of dat ze het geld er niet voor hebben? Het kost de mensen namelijk niks.

De eerste jaren heb ik de kosten zelf gedragen en toen waren het echt alleen maaltijden. Het derde jaar heeft een buurvrouw mij geholpen, die maakte dan ook nog een kerstpakket voor de mensen. Weer een andere vriendin van mij zorgde toen vervolgens voor de toetjes en zo werd het langzaam steeds wat groter. Ook zaten we in het derde jaar al op 20 aanmeldingen en vorig jaar waren dat er al 35, verdeeld over tien gezinnen. Gelukkig heb ik heel veel hulp aangeboden gekregen en daar ben ik echt heel blij mee. Uiteindelijk waren we nu dus al met zijn vijven. Bovendien waren er dit jaar ook taarten door het Taartschuurtje geregeld, kregen de mensen er een kerststol bij en weer een ander zorgde voor stokbrood en smeersels zoals kruidenboter, heksenkaas en tzatziki. En dat alles geheel kosteloos. Dit jaar heb ik overigens sowieso niet alles zelf hoeven te betalen, dankzij een donatie vanuit 'Jep!' vorig jaar. Jep! organiseert twee keer per jaar een beurs voor tweedehands kleding en speelgoed voor kinderen. Voor het geld dat ze daaraan over houden, zoeken ze een goed doel uit en vorig jaar was ik dat dus. Sylvia van Heeswijk heeft dit toen geregeld zonder dat ik daar vanaf wist. Dat was dus echt een geweldige verrassing. En dankzij deze gift kon ik er dit keer dus ook een klein cadeautje voor de kinderen bij doen. Al met al is het echt weer een succes geworden, mede ook dankzij de hulp van de meiden, en we gaan er dan ook zeker mee door!"

Zwerfboekstation
Marije is dus duidelijk iemand die zich niet alleen bezig houdt met zichzelf, maar ook graag denkt aan anderen. Zo hangt bij de voordeur van haar huis ook een zogeheten 'zwerfboekstation'. "Hier zitten boeken in die kinderen gewoon kunnen pakken en meenemen", legt Marije uit. "Alles onder het mom 'laat het zwerven'. Veel komt weer terug, maar het kan ook zijn dat het ergens anders beland. Maar daar is het ook voor bedoeld. Ik heb boven op zolder nog mega veel boeken liggen, dus ik vul het gewoon steeds weer aan. Ook hou ik thema's aan zoals Sinterklaas of kerst of bijvoorbeeld de zomer, dus het verandert ook steeds."

Betrokken bij Hellevoetsluis
Marije houdt zich niet echt bezig met de lokale politiek en aangelegenheden. "Wat niet inhoudt dat ik niet volg wat er gebeurt", zegt Marije. "Ik lees de kranten en hou dat dus wel bij. Wat nu bijvoorbeeld aan de orde is, is de hondenpoep die overal ligt. Dat is iets waar ik me echt aan kan ergeren. Ik loop altijd met een zakje en ruim het ook altijd op. Er wordt gezegd dat er strenger gecontroleerd wordt hierop, maar eerlijk gezegd, ben ik nog nooit iemand tegen gekomen. Ook de poepwagen die het opruimt, heb ik nog nooit gezien. Verderop richting het winkelcentrum hing een apparaat aan een lantaarnpaal waar poepzakjes in zaten. Die heeft er een week gehangen, werd toen niet meer bijgevuld en vervolgens was hij verdwenen. En dat soort dingen vind ik dus wel erg jammer. Wat ik verder ook jammer vind, is dat veel mensen vaak lang moeten wachten op een woning. Ook in moeilijke situaties zoals bij een scheiding. Voor hen zouden er denk ik meer woningen beschikbaar moeten zijn. Wat ik ook betreur, zijn de leuke winkels die verdwijnen. Zeker als daar van die 1 euro winkels voor terugkomen. Ik zit daar niet op te wachten en voor de uitstraling van het winkelcentrum is het ook helemaal niet goed."

Fijn wonen
"Ik voel me heel veilig in Hellevoetsluis', besluit Marije. 'Ik ben niet bang of angstig dat er hier in de buurt enge dingen gebeuren. Wat ik ook ontzettend leuk vind, is dat het strand lekker dichtbij is. Voor mij voelt Hellevoetsluis verder ook meer als een soort dorp, ook al is het toch echt een stad. En dat is erg prettig."

Afbeelding
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant