Een interview met Tanja Hoogzand

De 57-jarige rockveterane Tanja Hoogzand uit Oudenhoorn is in de regio bekend als de frontvrouw van rockband Mickey's Paper Heroes. De band werd eerder finalist in de competitie van beste coverband van Nederland in het Amsterdamse Paradiso.

Tanja is geboren en getogen in Oudenhoorn. "Ik ben geboren op het gedeelte waar nu de nieuwe wijk 'De Akkerranden' komt", vertelt Tanja. "Daar staat mijn ouderlijk huis er nu nog zeer triest bij. Eerlijk gezegd, zal ik er blij mee zijn als het eenmaal afgebroken is. Ik heb wel even een uitstapje gemaakt naar Spijkenisse. Daar heb ik een jaar of drie op een flat gewoond, maar als je van een boerderij afkomt, is dat wel even iets anders. Ook heb ik na mijn scheiding nog even in Hellevoetsluis gewoond, maar daarna ben ik toch weer terug gegaan naar Oudenhoorn. Sinds april '89 woon ik hier en heb het hier nog steeds heel erg naar mijn zin."

Plas van Heenvliet
"Ik werk voor Martens en Van Oord bij de Plas van Heenvliet", vervolgt Tanja. "Daar doe ik onder meer het regelen van de grondstromen en de administratie van de wegingen. Hier werk ik al 18 jaar. Het zal alleen niet zo heel lang meer zijn, want dan stopt het werk bij de Plas. Uiteraard hoop ik dat er dan elders wel weer een leuke baan bij hen is. In het verleden heb ik voor Martens en Van Oord ook op het baggerdepot midden in het Hollands Diep gewerkt, dus ik ga ervan uit dat er wel een aanbod komt."

Zangeres
De rockband Mickey's Paper Heroes bestaat al 30 jaar en is een bekende band in onze regio. Ongeveer de helft van de leden komt uit Hellevoetsluis. Ook spelen twee van de bandleden tevens in de bekende Hellevoetse band 'Peen'. "We repeteren met de band in Brielle", vertelt Tanja. "Dit doen we in een bastion en dat is natuurlijk ideaal met het oog op de geluidsoverlast. In '93 ben ik bij de band gekomen en nog steeds zit ik er met veel plezier bij. Daarvoor zong ik overigens ook al. In '73 had je in Zuidland een bandje dat 'Blue Feather' heette en die hadden een hitje op de radio. Daar kende ik de toetsenist van, Jan-Willem Weeda. Ik vond het altijd al leuk om te zingen, dus ik vroeg hem of ze geen zangeres nodig hadden. Zijn antwoord was toen nee, maar hij wist wel een ander bandje. Het gesprek vond plaats in De Gouden Leeuw in Heenvliet, waar ik vroeger vaak kwam. Ik mocht het toen gaan proberen en zo is het begonnen. Dat bandje heette 'Near Miss'. We oefenden eerst in het dorpshuis in Simonshaven, dat er toen nog was, maar daar moesten we uit vanwege de geluidsoverlast. Het was namelijk ook een rockband en ik zong onder meer nummers van Led Zeppelin en Pat Benatar. Toen zijn we bij een kennis op de zolder van een boerderij in Simonshaven beland en daarna in het toenmalige Switch Point, wat nu Café Mach in Hellevoetsluis is. Hier was ook mijn allereerste optreden met Near Miss. Toen ik zwanger raakte, ben ik er mee gestopt. Dat is denk ik in '84 of '85 geweest. De band stopte toen overigens ook."

Mickey's Paper Heroes
"Daarna heb ik een paar jaar niks gedaan, tot ik Wilco en Ria de Jong tegen kwam", vervolgt Tanja. "Zij hadden een bandje dat het genre speelde van Crosby, Stills & Nash en Neil Young. We hebben toen met elkaar een bandje geformeerd dat ook zulke nummers speelde en dan veel driestemmig. Daar heb ik echt heel veel van geleerd. Dat bandje heette 'Southern Cross'. Daarna ben ik in het funkbandje 'So Close' gaan zingen waar Eric van Muziekcafé Mach ook in zat. Het was in die tijd dat iemand van Mickey's Paper Heroes mij zag en de bassist die er toen in zat, Dick Verheij, een hele goede en bekende bassist uit Hellevoetsluis, was in mijn eerste bandje de gitarist, dus die kende mij. Hij vroeg mij om bij hen te komen zingen, maar in eerste instantie zag ik dat niet zitten vanwege So Close. Maar ja, toen ik ze zag spelen, vond ik het toch wel heel erg leuk. Ze speelden rock met als zanger Michel Burgwal, echt een hele goede zanger. Ik weet het nog heel goed, het was in februari 1993 dat ik daar dus mocht komen zingen. Het nummer 'Make you a believer' van Sass Jordan wat ik toen zong, zing ik nu nog steeds. Ik was alleen zo zenuwachtig dat ik stond te trillen op mijn benen. Ik had laarsjes aan met hoge hakken en die heb ik echt uit moeten trekken. Ik keek zo tegen deze band op. Maar het ging heel goed en ik zit er nu nog steeds met heel veel plezier bij. Helaas is Michel dit jaar gestopt en zijn we nu op zoek naar een vervanger. Tot die tijd moet ik het dus even alleen doen. Daarbij vorm ik sinds kort met de gitarist van de band Frank Schouten ook nog het akoestisch duo de 'Franja's'. Dit is ontstaan nadat we met elkaar bij een ouderendiner hebben opgetreden. En dat was zo ontzettend leuk, dat we er mee verder zijn gegaan. Onlangs hebben we ook nog samen gespeeld met de bassist van de band 'Yada Yada' die ook accordeon speelt. Nederlandstalig, dus echt iets heel anders, maar eigenlijk ook hartstikke leuk!"

Wonen in Oudenhoorn
"Ten eerste ben ik hier natuurlijk geboren", antwoordt Tanja op de vraag waarom het wonen in Oudenhoorn zo leuk is. "Verder is het landelijke en de rust echt heel prettig. Maar soms is het hier ook wel eens te rustig. Als je ergens heen wil om een hapje te eten of naar de kroeg wil of een sportschool, dan moet je het dorp uit. Ik leef hier al mijn hele leven lang, maar toch kan ik niet zeggen dat ik hier altijd zal blijven wonen. Ik zou Brielle bijvoorbeeld een fantastische plaats vinden om te wonen. Ik ken daar heel veel mensen en het bruist daar veel meer. Hellevoetsluis vind ik een hele leuke gemeente, maar ik zou er niet willen wonen. Wel ben ik blij dat we nu onder Hellevoetsluis vallen en ik ben de 'Hoornse Hoofden' dan ook heel erg dankbaar. Als zij er niet geweest waren, hadden we nog bij de gemeente Nissewaard gezeten. En dat voelde echt niet goed."

Betrokken
Tanja bemoeit zich niet met de lokale politiek, maar is wel betrokken bij wat er speelt. "Ik ben ook blij met de nieuwe wijk De Akkerranden in Oudenhoorn", vertelt ze. "Dat is echt wel een aanwinst voor het dorp. Wat ik wel jammer vind, is dat er geen woonvoorziening voor ouderen is. Een dorp bestaat uit jong tot oud, maar als je als oudere niet meer goed voor jezelf kunt zorgen, moet je het dorp uit. Ze moeten dan afscheid nemen van het dorp, en dat is triest. Toen mijn vader was overleden en mijn moeder niet meer zelfstandig kon wonen, moest ze dus naar Zuidland verhuizen. Ik weet nog goed dat ik mijn moeder, toen ze nog leefde, een keer mee heb genomen op vakantie. Toen ze weer thuis kwam, zei ze 'het zal nooit mijn thuis worden'. Ze werd er eenzaam. Het zou dus mooi zijn als er ooit nog iets voor ouderen zou kunnen komen in Oudenhoorn. En wat ik graag nog kwijt wil, is dat ik het wel heel erg jammer vind dat Wallenpop er niet meer is. Dat was namelijk écht een uniek festival!"