In een interview met Marina de Bondt

Hellevoetsluis - Marina de Bondt werd 57 jaar geleden geboren in de kraamvrouwenkliniek op de Henegouwenlaan in Rotterdam.

"Ik denk dat je dit kunt vergelijken met een kraamhotel", vertelt Marina. "Het bestaat nu ook niet meer. Met mijn ouders verhuisde ik later naar Hoogvliet, waar ik zeven jaar woonde aan de Jan de Raadtkade. Vervolgens verhuisde ik naar Spijkenisse, hier heb ik tot mijn 21e gewoond."

Hellevoetsluis
"Toen mijn toenmalige partner en ik na ons trouwen op zoek gingen naar een koophuis, kwamen we in Hellevoetsluis terecht", vervolgt Marina. "Eigenlijk kende ik Hellevoetsluis helemaal niet. Ik had er ook helemaal niks mee. Maar toen we er gingen kijken, sprak het me heel erg aan. We zijn hier dus gaan wonen en ik heb het nog steeds heel erg naar mijn zin."

Banen
"Ik ben vroeger uitwisselingsstudent geweest. Met de organisatie Youth for Understanding heb ik een jaar in Amerika gewoond. En toen was ik zo verliefd op Amerika en op het Amerikaans spreken, dat ik alleen maar een baan wilde waar Amerikaans gesproken werd. Ik heb toen een open sollicitatie gestuurd aan de Amerikaanse ambassade, want ik dacht 'Amerikaanser kan niet', en daar ben ik aangenomen. Van mijn 19e tot mijn 23e heb ik hier gewerkt. Eerst als telefoniste en daarna als Visa Clerk. Ik heb toen ook best een spannende tijd gehad, want dat was in de tijd van de Iraanse gijzeling. We hebben toen ook wel eens bommeldingen gehad. Ik kon alleen in mijn functie niet verder groeien en ging daarom op zoek naar een andere baan waar Engels werd gesproken. Zo kwam ik bij de Nederlandse Aardolie Maatschappij terecht voor een project waar een booreiland werd gebouwd, waar toevallig veel Engelsen en Schotten werkten. Toen mijn eerste zoon geboren werd, ben ik gestopt met werken. Het project was toen trouwens ook afgelopen. Pas na de geboorte van mijn tweede zoon ben ik weer gaan werken. Ik heb toen 12 jaar bij De Hartelborgt gewerkt en vervolgens 8 jaar bij de Raad voor de Kinderbescherming. Momenteel heb ik een administratieve functie bij de gemeente Hellevoetsluis."

Vrijwilligerswerk
Ondanks het feit dat Marina altijd druk was met haar werk en de kinderen, vond, en vindt ze nog steeds, tijd om ook nog vrijwilligerswerk te doen. Zo werkte ze een aantal jaren geleden ook mee aan de website voornewiki.nl. Deze site van Voorne in Alle Staten is een wiki-achtige website van weetjes en feiten over de cultuurgeschiedenis van Voorne-Putten. Voorne in Alle Staten was een cultureel projectenprogramma dat van 2009 tot en met 2012 werd georganiseerd. "Van Bob Benschop van het Streekarchief kreeg ik toen stukjes die hij uit de archieven had gehaald", vertelt Marina. "Die stukjes gingen over Hellevoetsluis en die plaatste ik dan op de website. Onder de titel '50 jaar Hellevoetsluis' werden ook stukjes hiervan in Groot Hellevoet geplaatst. Hier is later een boekwerk van verschenen. Ik heb dit werk gedaan, omdat ik het erg leuk vind om als vrijwilliger wat voor mijn eigen gemeente te doen. Hellevoetsluis is gewoon een leuke stad."

Toeristeninformatiepunt
"Daarna heb ik een tijdje Hellevoeters geïnterviewd", vervolgt Marina. "Cor Koch bijvoorbeeld en Frans Robben. Zij doen rondleidingen, zijn vuurtorenvrijwilligers en doen nog veel meer voor de gemeente. Die interviews zijn toen in Groot Hellevoet geplaatst. Het is leuk om mensen die zoveel voor hun gemeente doen eens voor het voetlicht te brengen. Toen dat een beetje stil kwam te staan, ben ik aan de slag gegaan in het team dat het toeristeninformatiepunt bemenst in het kantoortje naast de brug in de vesting. Vroeger had je het VVV-kantoor, maar dat is toen wegbezuinigd. Bert van den Houten van de gemeente is de initiatiefnemer van het winkeltje en vanuit de gemeente wordt het ook gefaciliteerd. Verder schrijf ik sinds een jaar of vijf de persberichtjes voor de vuurtoren wanneer deze opengesteld is. De openstelling van de vuurtoren werd georganiseerd door het Museumplatform. Daar zijn Cor en Frans ook lid van. Door hen ben ik betrokken bij de vuurtoren, want Cor schreef eerst de stukjes voor de krant."

Hostess
Wat voor Marina ook een hele leuke ervaring was, is dat ze betrokken is geweest bij het Nucleair Security Summit. "Dat was in 2014 toen alle wereldleiders naar Nederland kwamen", vertelt Marina. "President Obama was daar ook bij. Er werd gepraat over diverse nucleaire aangelegenheden en tevens werden er ook afspraken gemaakt met alle wereldleiders. Ik was daar hostess, overigens ook als vrijwilliger. De oproep daarvoor was 'wie wil president Obama begeleiden?' en toen dacht ik, goh, dat wil ik wel. Er ging wel een hele screening aan vooraf en een lange voorbereidingstijd. In maart 2014 was het eindelijk zover en mijn taak was uiteindelijk niet Obama begeleiden, maar de internationale pers ontvangen. Geen Obama dus, maar wel geweldig leuk om te doen."

Hobby's
Ondanks haar drukke bezigheden met haar baan en het vrijwilligerswerk dat ze doet, vindt Marina tussendoor ook tijd om bezig te zijn met haar hobby's. Zo quilt ze graag, maakt ze mozaïeken en sieraden en fotografeert ze veel. "Begin dit jaar vroegen ze bij boekhandel Bruna wie er leuke foto's van Hellevoetsluis hadden gemaakt", vertelt Marina. "Die kon je dan insturen en daar zat dan ook een kleine prijsvraag aan verbonden. Ik was al helemaal vergeten dat ik dus wat ingestuurd had en toen werd ik een maand of twee, drie geleden gebeld. Ze feliciteerden me, omdat een van mijn foto's in de prijzen was gevallen. Ze vroegen of ik langs wilde komen voor een aardigheidje en toen bleek dat ze twee van mijn foto's hadden uitgekozen om een ansichtkaart van te maken. Ik vind het ook leuk om foto's van de omgeving te maken en de Hellevoetse Vesting is wel een van mijn favoriete plekken, en laat ik daar nou elke dag doorheen fietsen naar mijn werk. Maar foto's maken op vakantie is ook een van mijn favoriete bezigheden. We zijn nu net terug uit Canada en daar kun je prachtige foto's maken. Ook naar Amerika zijn we al heel vaak geweest en ook daar heb ik ook prachtige fotoseries van."

Echte Hellevoeter
Marina is positief over Hellevoetsluis. Maar is er dan echt geen minpuntje? "Het onkruidbeheer!", antwoordt ze stellig. "De wijk hier holt achteruit als het onkruid weer hoog staat. Ik heb een prachtig uitzicht waar ik nu al maanden niets meer van zie. Ik zou liever zien dat het onkruidbeheer weer gewijzigd wordt, want het beleid geldt helaas niet alleen voor mijn wijk. Verder heb ik echt wat met Hellevoetsluis en voel ik me ook een echte Hellevoeter. Mede door mijn werk, merk je gewoon dat er hier een hele goede werksfeer is. Het voelt hier ook wel wat dorps aan. Dat bedoel ik niet oneerbiedig, maar juist in positieve zin. Het is hier is echt 'ons kent ons'. Juist dat gemoedelijke spreekt me erg aan. Bovendien is Hellevoetsluis ook een mooie stad. Lekker fietsen, wandelen, je kunt hier echt van alles doen!"