Afbeelding

Daan Dankaart over het afscheid van Karel Winkels

Actueel 2.019 keer gelezen

Hellevoetsluis - Dinsdag vertrok Karel Winkels van huis naar een crematie in stilte en eenzaamheid. Het was een bijzondere gebeurtenis, dit afscheid van Karel in een ongewone setting. Een uitvaart waarbij je dichtbij had willen staan, armen om elkaar heen had willen slaan, elkaars verdriet kunnen delen. Door corona mocht dat niet zo zijn.

Het was een vreemde sfeer waarin Karel een aantal mensen die zich toch hadden verzameld hem niet lieten vertrekken zonder een laatste groet. "Een laatste gelegenheid om in zijn nabijheid te laten zien dat wij hem kenden, dat hij gekend en geliefd was bij velen", aldus Daan Dankaart Pvda Voorne.  "En ook was de uitvaart indrukwekkend; indrukwekkend in haar eenvoud, bijzonder in de gedragenheid onder de tientallen vrienden die zich voor zijn huis hadden opgesteld, en later op minstens anderhalve meter van elkaar een erehaag vormden. Het begon met het onwerkelijke dat de uitvaartbegeleiders vanuit de rouwauto in steriel witte beschermende kleding de woning in en uit gingen, en deze uitrusting pas in laatste instantie voor het stemmige zwart verwisselden om Karel het huis uit dragen naar de rouwauto. Daarop verplaatste de menigte zich om langs de uitrit van de Schrijnwerker en langs de Mandenmaker een erehaag te vormen. Langzaam draaide de rouwauto met Karel zijn straat uit en de Mandenmaker op, gevolgd door de kleine groep van allernaasten: Yolanda, kinderen en kleinkinderen."

"Overweldigend: eerst nog stapsgewijs, maar allengs meer vaart makend verwijderde de rouwauto zich van stoet en de menigte, werd almaar kleiner om uiteindelijk aan het einde van de straat uit het zicht te raken. Het bleef nog even stil, ieder in zijn of haar eigen gedachten verdiept, gedachten waarin Karel waarschijnlijk de boventoon voerden. Nu nog scherp in het geheugen, zal het verdriet gestaag afnemen, maar veel goede herinneringen zullen nog lang blijven. Nog een nawoord, in deze onwezenlijke tijd van corona. Het verlies van een goede kennis is pijnlijk, van een goede vriend is hard, maar voor de naasten – echtgenote, kinderen kleinkinderen, broers en zussen, en niet het minst zijn moeder – is het verschrikkelijk. In zijn laatste uren niet nog even zijn stem horen, zijn hand voelen. En na zijn overlijden niet dicht bij hem te kunnen zijn. Menselijkerwijs kunnen wij niemand corona kwalijk nemen, maar dat is pas wreed. Wij wensen alle naasten heel veel sterkte, maar ook heel veel goede herinneringen aan Karel; hij was het waard."

Afbeelding
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant