Afbeelding
Foto: MdN
Zomaar een Hellevoeter

Een interview met Alan van Ballegooijen

Actueel 1.735 keer gelezen

De nu 44-jarige Alan van Ballegooijen werd geboren in Papendrecht. Toen hij zes jaar oud was, verhuisde hij met zijn moeder naar Hellevoetsluis.

'We zijn toen in de Kooistee gaan wonen en daar heb ik dus een belangrijk deel van mijn jeugd doorgebracht', vertelt Alan. 'Hier aan de Courtine wonen mijn vrouw, mijn zoon Dylan (10) en ik nu twee jaar.'

'In Hellevoetsluis heb ik op het Jacob gezeten en de MAVO gedaan. Vandaar uit ben ik naar de MTS gegaan. Heel veel uit deze omgeving was gericht op de procesindustrie, dus ik was opgeleid als procesoperator. Maar eigenlijk kwam ik er al heel snel achter dat dit niet echt mijn ding was. Dat was vooral in de stageperiode. De continue-dienst paste ook echt niet in mijn privéleven. Mijn ouders hadden toen ook liever dat ik gewoon ging werken, want ik was niet altijd de studiebol. Ik ging ook niet met heel veel plezier naar school. Tijdens mijn laatste jaar MTS liep ik tegen een hele nieuwe HTS opleiding aan die me echter heel erg aansprak. Dat was milieu gerichte materiaal technologie en dat was een combinatie van milieu management en bedrijfskunde. Iets heel anders dus en helemaal op de duurzame technologie gericht. Hier zat niet alleen toekomst in, het trok me ook heel erg aan. Ik heb toen gezegd dat ik voor deze studie naar Tilburg zou gaan, onder voorwaarde dat ik mijn propedeuse in één jaar zou halen met minimaal een acht gemiddeld. En als ik dat niet zou halen, dat ik dan gewoon zou gaan werken. Maar dat lukte, dus die studie heb ik afgemaakt. Daarna ben ik eerst als consultant gaan werken voor alles wat te maken had met kwaliteitsmanagement, risicomanagement en veiligheidsmanagement. Via omzwervingen kwam ik daarna in het veiligheidsvak terecht en heb ik nog een opleiding hoger veiligheidskunde gedaan. Na een aantal managementfuncties heb ik de overstap gemaakt naar Eneco. Daar heb ik 18 jaar gewerkt en diverse opleidingen gedaan op het gebied van risicomanagement en business continuity. Vijf jaar geleden ben ik overgestapt naar Enecogen, waar ik nu nog steeds werk als general manager.'

'Tot mijn studietijd was ik lid van 'Watervrienden Hellevoetsluis', een vereniging voor wedstrijdzwemmen en waterpolo. Hier ben ik ook trainer, coach en bestuurslid geweest. Toen dit stopte, ben ik eigenlijk een tijdje alleen maar 'consument' geweest in Hellevoetsluis. Ik woonde hier lekker, het was wel goed zo en ik bemoeide me nergens mee. Tot ik dus via een collega, die ook in Hellevoetsluis woonde, voor IBH werd gevraagd voor in het bestuur. Ik zat niet in de politiek, al speelde dat wel altijd door mijn hoofd. Want je kan of heel hard langs de lijn gaan staan schreeuwen hoe dingen niet goed gaan, of je kan kijken of je een bijdrage kan leveren om iets te veranderen. En dat laatste paste wel heel goed in mijn straatje. Een jaar daarvoor was ik al lid geworden van IBH, omdat het gedachtegoed van IBH goed bij mij paste. Een lokale partij heeft voor mijn gevoel ook meer te maken met de lokale belangen. Het mooie van IBH vind ik dat het geen partij is die links of rechts zit. Tot aan de verkiezingen heb ik eerst in het bestuur gezeten en daarna ben ik op de lijst geplaatst. Ik wilde wel genoeg stemmen hebben, omdat je anders geen draagkracht hebt, en dat lukte. Ik ben nu vice-fractievoorzitter en commissielid AZM. Dus vooral de financiële kant en letten op de centen. Alles wat niet onder wonen, werken en recreëren valt, of onder de zorg, komt bij ons terecht. Veel draait hier om keuzes maken en dat is best lastig, want eigenlijk wil je iedere burger tegemoet komen. Waar ik wel tegenaan loop, is dat alles op het politieke gebied wat minder snel en makkelijk gaat dan in het zakelijke. Het mag van mij allemaal wel wat sneller gaan. Maar eigenlijk is dat ook wel weer een leerproces voor mij. Een zakelijk belang is uiteindelijk ook iets anders dan een lokaal belang. Wat nu prominent speelt is, hoe gaan we verder als gemeentes. En hoe graag we ook allemaal individueel zouden willen blijven, ben je dan financieel nog wel weerbaar genoeg? Het antwoord daarop is waarschijnlijk "nee". De drie gemeenten zijn nu aan het onderzoeken wat voor de toekomst, voor burger en gemeente, de beste positie is. Hoe bieden we het hoofd aan de extra opdrachten die we vanuit de landelijke politiek krijgen en hoe staan we regionaal sterker.'

'Buiten mijn werk om privé en als raadslid, ben ik nu bijna een jaar ook voorzitter van HC Voorne. Mijn zoon is ruim twee jaar geleden hockey gaan spelen bij de F'jes van HC Voorne. Ik ben daar als trainer en coach begonnen en dat samen met de ervaren trainers en coaches verder opgepakt. Binnen het bestuur was er behoefte aan iemand die zich bezig zou gaan houden met sportiviteit en respect en dat paste wel bij mij. Vanuit die hoek ben ik dus in het bestuur gekomen. Dat heb ik een zo'n driekwart jaar gedaan tot de toenmalige voorzitter ermee stopte. Vanuit het bestuur kwam toen de vraag of ik haar op wilde volgen en dat heb ik dus gedaan. De vereniging stond toen op het punt dat we qua structuur echt het een en ander moesten gaan veranderen. En structuur en richting geven, is natuurlijk wel mijn ding. Waar al mee begonnen was voor ik kwam en wat we hebben doorgetrokken, zijn de strategie sessies die we zijn gaan doen. Dus wie willen we zijn als Voorne en waar willen we staan in de toekomst. Ook is het gelukt om alledrie onze velden te laten vervangen, dat is afgelopen zomer gebeurd. Dat was wel een mijlpaalt. Ook zijn we met een opleidingsplan bezig, dus zorgen dat de jeugd van onderaan de beste trainingen gaat krijgen, omdat zij tenslotte over een aantal jaren ons nieuwe heren en dames 1 zijn. Vervolgens kijken we wat we nog meer kunnen doen als vereniging. Zoals hoe zorgen we dat we zichtbaar zijn. Vooral op het gebied van communicatie moet ook nog wel het een en ander gebeuren.'

'Verder tuinier ik graag en vind ik fotografie erg leuk. Ook proberen we tijd vrij te maken om te reizen. Zo ben ik drie jaar geleden de Kilimanjaro opgegaan. Alleen overigens, want dat was niks voor mijn vrouw en je kind neem je dan ook niet mee. Ook doe ik aan hardlopen en wielrennen en sinds kort zeilt mijn zoon en ook dat vind ik erg leuk. En daarvoor wonen we hier natuurlijk ideaal, want de omgeving is prachtig en we zitten dicht bij het water. Ook het woon-werkverkeer is voor mij goed, we zitten hier heel centraal. Minder prettig in Hellevoetsluis vind ik de verharding. Mensen klagen veel en hebben steeds kortere lontjes. Maar eigenlijk is dat niet alleen hier, je ziet dat landelijk ook gebeuren. Het is dus niet typerend voor Hellevoetsluis, maar wel iets wat ik als inwoner merk. Verder baart de vergrijzing me zorgen. We zouden meer moeten doen om de jeugd hier te houden. Dus meer woningen voor jongeren en zorgen dat er ook in de toekomst voldoende werkgelegenheid voor hen is. Verder moeten we als Hellevoetsluis meer gebruik gaan maken van het toeristische karakter wat we hebben. We hebben veel te bieden en moeten daar meer mee gaan doen. Ook daarmee maak je het hier voor de jeugd trouwens ook veel aantrekkelijker. '

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant