Repatrianten of vluchtelingen?
!5 augustus is een datum die u misschien niet al te veel zegt, maar voor veel mensen is het een heel belangrijke datum. Het is de dag waarop Japan capituleerde en er een einde kwam aan de oorlog tussen het Koninkrijk der Nederlanden en Japan. In Nederlands Indië vochten voor ons land tienduizenden soldaten van het Koninklijk Nederlands Indisch Leger (KNIL) Veel Indische Nederlanders waren ondertussen in Jappenkampen terecht gekomen, zo ook de ouders van Hellevoeter Ahrend Siebelhoff. Beiden waren in het kamp weduwe en weduwnaar geworden. De weduwe had al een aantal kinderen, waarvan er eentje in het kamp was overleden. Een van de andere kinderen koppelde als een echte postiljon d 'amour de twee aan elkaar en in augustus 1949 werd Ahrend geboren. Een echt nakomertje, want zijn vader was al in 1896 geboren. Het vertrek naar Holland was geen vrijwillige keuze, maar omdat het Nederlands Indië, plotseling Indonesië werd waren de vroegere Indische Nederlanders hun leven niet zeker. Volgens de statistieken zijn er ruim 5000 door de Indonesiërs vermoord, maar in werkelijkheid lag het aantal dichter bij de 35.000. Ook onder de Japanse overheersing hadden al vele moorden vernederingen plaatsgevonden. Als Japanse troepen een Indisch dorp binnen marcheerden, moest de dorpsbevolking aan weerskanten van de straat toekijken en een buiging naar de Japanse vlag maken. Deed je dat niet, dan werd je uit de rij gehaald, moest knielen voor de vlag en werd vervolgens met het zwaard onthoofd. De familie Siebelhoff kwam berooid in Den Haag aan en kwam in eerste instantie met andere vluchtelingen in De Seinpost terecht. Later kregen ze zelfstandige woonruimte in Rotterdam waar zijn vader een baan kreeg bij de Van Nelle fabriek en zijn moeder onderwijzeres werd. Er ontstonden vreemde discussies tussen Nederlanders die onder Duitse bezetting waren geweest en de Indische Nederlanders die onder het juk van de Japanners hadden gezucht. Eigenlijk over de vraag wie nu het ergste geleden had. 'Maar jullie konden tenminste de bananen zo van de boom plukken terwijl wij honger hadden' was een van de argumenten waarom het 'hier' zwaarder was geweest.
Pelita
Ahrend Siebelhoff is voorzitter van de Stichting Pelita, een instelling die zich bezighoudt met de ondersteuning van ex-KNIL militairen bij het verkrijgen van een uitkering en rechtspositie. Voor de Nederlandse verzetsstrijders tegen de Duitsers waren in 1946 al regelingen voor een uitkering getroffen terwijl de mogelijkheid voor de KNIL militairen pas in de jaren tachtig tot stand kwam. Waar Pelita zich ook voor inspant is een gezamenlijke herdenking van de bevrijding en de gevallenen. N u denken veel Nederlanders dat de oorlog op 5 mei eindigde Interim-burgemeester Erik van Heijningen was de eerste die bij de Dodenherdenking aandacht gaf aan de 15e augustus. Een dankbare taak voor ons gemeentebestuur om een vergeten groep te eren...