Anja Kortenbout
Vorig jaar won zij de publieksprijs van de zomerexpositie "Kijk op Hellevoetsluis" van de Kunstuitleen met haar fotoserie "Doktijd". "Ik wilde het dok laten zien of je weer terug in de tijd was. Voor deze foto's maakte ik gebruik van pin hole techniek."
Door Evelien Holleman
Anja Kortenbout gooide op haar 51e het roer om. Nadat zij jarenlang in de zorgsector werkzaam was, verloor ze tweeënhalf jaar geleden haar baan door bezuinigingen. De laatste jaren van haar carrière in de zorg was zij locatiemanager bij het medisch kinderdagverblijf Hoogvliet en later ook locatie Hellevoetsluis.
Oude droom wordt werkelijkheid
"Ik dacht toen wel ga ik verder als manager of ga ik mijn oude droom waarmaken. Eigenlijk wist ik een week nadat ik mijn baan kwijt raakte al zeker wat ik wilde gaan doen." Als jong meisje was ze al met fotografie bezig. "Toen ik van school kwam twijfelde ik of ik de zorg in zou gaan of zou kiezen voor de opleiding tot fotograaf. Maar voor deze opleiding moest ik vanuit Rozenburg naar Den Haag. Dat vond ik toen eigenlijk te spannend. Daarom heb ik toch veilig voor de opleiding kinder – en jeugdverzorging gekozen die dichterbij was. Maar het is altijd blijven kriebelen, dus dit was mijn kans."
Fotovakschool
Ze begon op de fotoacademie Rotterdam toen deze werd opgeheven is ze verder gegaan op de fotovakschool. In september begint Anja aan het derde (en laatste ) jaar van haar deeltijd hbo opleiding tot fotografe. "Op de fotovakschool leer ik alles. Het is een brede opleiding. Mijn interesse gaat uit naar landschap en architectuur. Een mooi portret vind ik ook leuk om te doen. Als ik een portret maak wil ik eerst met iemand in gesprek. Ik wil wel diepgang in mijn foto's. En af en toe doe ik trouwreportages. Het echte documentaire werk. Heel erg leuk om te doen en leerzaam. Maar ik ben geen nieuwsfotograaf."
Architectuur en nieuwsgierigheid
"Ik hoefde geen stage te lopen voor mijn school, maar op een gegeven moment zag ik dat de Huisfotograaf in Rotterdam een stagiaire zocht. En huizenfotografie past wel bij mij. Ik hou van architectuur en ik ben best nieuwsgierig." Haar stage is inmiddels afgelopen en ze doet als zelfstandige veel opdrachten voor De Huisfotograaf en een aantal andere opdrachtgevers.
Blij met keuze
Over haar werk is ze meer dan tevreden. "Sommigen vonden het zonde dat ik mijn management kant weggooide.Maar ik ben zo blij met de keuze die ik heb gemaakt. Na twee jaar had ik de hele basisopleiding gehad en vond ik het tijd om voor mezelf te beginnen. Dat heb ik gedaan met behulp van het UWV." Je kunt na goedkeuring voor je bedrijfsplan een half jaar met behoudt van WW uitkering als zelfstandig ondernemer aan de slag . " Petje af voor het UWV. Ik heb alle medewerking gekregen om als fotograaf aan de slag te kunnen gaan." Sinds januari werkt zij zelfstandig als AnjaKB fotografie.
Studerende kinderen
De van oorsprong Katwijkse Anja leerde haar man Jack op 15 jarige leeftijd kennen. Ze zijn nu 34 jaar getrouwd en wonen in een prachtig huis aan de Opzoomerlaan. Een stukje rust in de Vesting compleet met kippen en labradoodle Evi. Jacks werk als supervisor in de continudienst heeft nadelen, maar ook voordelen. "Doordat hij in de continudienst werkt, kon ik blijven werken toen we kinderen kregen. In die tijd stopten nog veel vrouwen met werken als er kinderen kwamen. Hij heeft daardoor veel meegemaakt van de kinderen. Hij draaide mee op de peuterspeelzaal als dat nodig was. Dan riep mijn dochter trots 'mijn papa is vandaag de hulpmoeder'. Als ik aan het werk was kreeg ik soms te horen 'oh past je man op', en dan zei ik natuurlijk nee, hij is gewoon de vader." Samen kregen ze een zoon en een dochter. De oudste, Niels, studeert creative technology in Enschede. Dochter Jorinde studeert technische geneeskunde. Net als haar oudere broer in Enschede. "Het was wel prettig dat ze iets koos waardoor ze in dezelfde stad als haar broer terechtkwam."
Schuldig Landschap
Anja maakt ook foto's om haar persoonlijk leed en emoties te kunnen verwerken. Zo heeft ze na haar ontslag een serie foto's gemaakt waarin verdriet, kracht en nieuwe wegen worden afgebeeld. De serie Schuldig Landschap is een fotoserie voor het verlies van haar broer. Haar broer Wim was de piloot die zes jaar geleden omkwam bij de helikoptercrash op de Maasvlakte toen hij een fotovlucht maakte voor de wielerronde Tour du Port. Bij dit ongeval kwamen ook twee fotografen en een medewerker van het Havenbedrijf om het leven. Fotograaf Ed Oudenaarde (ANP) overleefde de crash maar liep een dwarslaesie op. " Er is een monument op de Maasvlakte, maar het is niet mijn monument. Toen ik op school de opdracht Schuldig Landschap kreeg wist ik wat met te doen stond. Voordat ik deze serie heb gemaakt heb ik goedkeuring gevraagd aan mijn schoonzus en Ed Oudenaarde." Ze is naar de plek gegaan waar de helikopter in de duinen is neergestort. De donkere, rauwe foto's geven de verschrikking en het leed weer wat daar heeft plaatsgevonden. "De foto's zijn voor mij een monument voor mijn broer."
Ze is op dit moment nog bezig met een langlopend project van haar vader. "Mijn vader is nu 88 jaar en hij vindt het prachtig wat ik doe. Met deze serie foto's wil ze zijn kwetsbaarheid en ouderdom laten zien. "Ik hoop dat ik een fotoboek van hem kan maken."
Waar ontspan je het beste mee?
"Met muziek, boeken, een serie kijken of naar de sauna."
Welk gerecht zou je in elk restaurant op de kaart willen zien?
"Ik wil altijd ontdekken. Dus als iets in elk restaurant verkrijgbaar is dan wil ik het niet. We koken allemaal graag en we hebben veel gereisd. Daardoor heb je vaak in een restaurant dat het niet zo smaakt zoals je in de landen zelf." De eerste bestemming van hun verre vakantie was Mexico toen de kinderen nog jong waren. Daar hebben ze het reisvirus te pakken gekregen. " We huurden een Kevertje en gingen op pad. Het is een verrijking voor je kinderen ze leren er zoveel van; andere landen, andere culturen." Daar en van haar Mexicaanse vriendin heeft ze authentiek leren koken.
Heb je een huisdier?
"Labradoodle Evi, vernoemd naar Evi van 3 op reis."
Doe je je inkopen in Hellevoetsluis of vaker daar buiten?
"In Hellevoetsluis."
Vind je dat Oudenhoorn bij Hellevoetsluis hoort?
"Dat maakt mij niet uit."
Je mag in Hellevoetsluis een straat naar iemand noemen. Naar wie?
"Naar mijn leraar fotograaf Francois Hendrikx."
Wat mag er absoluut niet veranderen in Hellevoetsluis?
"De Vesting is mooi. Het monumentale moet blijven. En Hellevoetsluis moet niet te groot worden."
Wat zou je wel graag veranderen in Hellevoetsluis?
"In ieder geval de lelijke overkapping van de appartementen tegenover ons."
Naar welke muziek luister je het liefst?
"Buddha Bar, maar ook bijvoorbeeld Dire Straits of klassieke muziek"
Wat is jouw diepste wens?
"Natuurlijk gezond blijven en oud worden. En ik zou ooit eens met een serie in het fotomuseum willen hangen en een fotoboek willen uitbrengen."
