Een Hellevoetse jongen in Oorlogstijd (13)
Dan moest de vloedplank voor de deur en soms ook in de ramen gezet worden. En verder woonde men daar wel dicht bij het Hospitaal dat vol Duitsers zat en het afweergeschut. De zomer ging echter vrij goed voorbij. De invasie was begonnen en er werd in Normandië zwaar gevochten. Dit bracht met zich mee dat in augustus elke morgen om ongeveer 8 uur de bommenwerpers langs kwamen Ze gingen westelijk van ons voorbij en ik stond ze dan te tellen en kwam altijd dik over de 900 vliegtuigen. Op een middag, zomer 1944, in een boven- klaslokaal van de ULO gezeten, kwam er plotseling een Thunderbolt aanvliegen. Een uit duizenden te herkennen jager. Een kort gedrongen verschijning met een stompe neus. De romp was donker geschilderd en een grote witte ster prijkte op de romp. Een Amerikaan dus. Er vloog een serie rode lichtspoormunitie op af. Het vliegtuig was op ongeveer gelijke hoogte met en ons en we zagen de piloot zitten. In een oogwenk stonden we juichend op de banken te zwaaien. Denk niet waarde lezer dat we ooit in die jaren onze hoop of moed verloren, hoe donker de tijd ook werd. We wisten dan ook altijd onze humor te bewaren. Dat uitte zich soms in een eindeloze reeks moppen over de oorlog. Eén van de vele wil ik u niet onthouden. Een Duitse officier komt een café binnen en besteld koffie. Op de tapkast staat een kooi met een papegaai. Toen die de Duitser zag begon hij te roepen: "Hitler is dood, Hitler is dood". De officier ontsteekt in woede en zegt tegen de kastelein dat het afgelopen moet zijn. 'Over veertien dagen kom ik hier weer en als hij dan zijn kop niet houdt schiet ik jou dood". De kastelein, in zak en as, gaat ten einde raad naar de dominee en doet zijn verhaal. "Oh zegt deze, is het anders niet? Ik heb net zo'n papegaai, dus zetten we die er zolang neer". Zo gezegd, zo gedaan. Na veertien dagen verschijnt prompt de officier, die besteld weer een koffie en gaat argwanend aar de papegaai zitten loeren. Deze doet echter geen bek open. 'Wel denkt de officier, toch eens uit proberen". Hij loopt op de papegaai toe en zegt voor de kooi staande: "Hitler is dood, Hitler is dood"! De papegaai kijkt hem eens aan en zegt: "Laten we samen danken". Een leuk gebeuren die zomer was de sperrtijd. s'Avonds om 8 uur moest iedereen binnen zijn. Nu was dat op zich vast niet leuk maar dat nam niet weg dat we wel voor een lolletje te vinden waren. Het lolletje van die zomer heette Quiets (of gewoon Kwiets). Quiets was de ortskommandant, een man die net boven de tafel uit kwam. Die zomer kwam hij elke avond om vijf voor acht vanaf Fort Haerlem de Marinebrug over lopen met een veel te grote helm op het hoofd en naast hem twee grote vette soldaten. Ieder aan een kant met een automatisch geweer op de buik. Hij werd elke avond door een 50 man op het Baantje opgewacht. Hij riep dan luid: "Acht Uhr, Acht Uhr, zu Hause Mensch", hetgeen gepaard ging met drukke gebaren.
Wordt vervolgd…(met dank aan L. J. Elsenaar en Stadsmuseum Hellevoetsluis