Afbeelding

Een interview met Anton Huber

Actueel Een gesprek met... 1.914 keer gelezen

De nu 68-jarige Anton Huber werd geboren in Schiedam. Als driejarig jongetje verhuisde hij met zijn ouders naar Hellevoetsluis.

'We verhuisden toen naar Hellevoetsluis vanwege het werk van mijn vader', vertelt Anton. 'Hij was leraar hier op de toenmalige ULO school. Het onderwijs zit bij ons dan ook echt in de familie, want ook ik ben leraar geweest, evenals mijn drie broers. Ik ben binnen de vesting opgegroeid en heb ook nooit ergens anders gewoond dan hier. Behalve dan dat ik tussendoor heb gestudeerd in Groningen en ook heb ik zo'n anderhalf in Nieuw-Zeeland gewoond. Zelf heb ik op de Witte School gezeten en waar nu het gemeentehuis staat, daar stonden vroeger twee pastorieën. In een daarvan woonden wij, naast dominee de Leeuw. Hier aan de Oostkade woon ik denk al weer zo'n 40 jaar. Na mijn studie ben ik eerst bij een container rederij gaan werken, Sealand. Ook heb ik nog op de Vondelingenplaat gewerkt. Op mijn 24e ben ik het onderwijs in gegaan. Ik ben eerst gaan werken als remedial teacher op De Quak en op De Wateringe. Daarna ben ik naar Nieuw-Zeeland gegaan, waar ik anderhalf jaar ben gebleven. Ik kon dat toen dankzij de erfenis van mijn moeder. Toen ik terug kwam, ben ik op De Vlotbrug gaan werken. De vakken waarin ik les gaf, waren Nederlands en geschiedenis. Uiteindelijk heb ik zo'n 40 jaar in het onderwijs gezeten.'

11 & 30
'Ik kwam vroeger veel in de kroeg hier om de hoek, van Piet van Spronsen. Dat heette toen 11 & 30. Vroeger had je overleg tussen de 11 staten en die hadden vaak wel 30 dingen om te overleggen. En als in die tijd dan iets heel langzaam ging om te overleggen, noemde je dat 'op zijn elf-en-dertigst'. Piet was altijd aan het lullen en was niet echt de snelste zeg maar. Hij zei ook altijd dat je dat niet van hem moest verwachten, omdat hij ook alles op zijn 'elf-en-dertigst' deed. Daar kwam dus de naam van die kroeg vandaan, wat overigens echt een unieke kroeg was. Met die kroegbaas van 11 & 30 ben ik toen een hotel begonnen in Calella in Spanje. Dat deed ik naast mijn werk als leraar. In de zomer was ik natuurlijk 7 weken vrij en hij ging er in het voorseizoen naar toe. Ik deed dan het hoogseizoen en hij kwam dan weer in het naseizoen. In de winter was het hotel dicht. In totaal hebben we dat hotel 13 jaar gehad.'

Fotografie
Anton is de laatste jaren erg bekend geworden door zijn mooie foto's. Toch is dat iets, wat hij pas de laatste jaren fanatiek doet. 'Mijn eerste vrouw, die overleden is, kon prachtige foto's maken', vertelt hij.
Als tien mensen van hetzelfde foto's maakten, dan had zij verreweg de mooiste foto's. In een foto moet je ook wat zien. Je moet er diepte in zien, de weerspiegeling erin en je moet weten waar je moet gaan staan. Ik zie altijd alles en loop tegenwoordig ook drie keer per dag met mijn hond buiten en dan gaat altijd mijn camera mee. Ik ben er overigens pas mee begonnen toen ik 62 was. Ik heb toen bij de Lidl zo'n goedkoop digitaal cameraatje gekocht van 40 euro. Daarna werden ze duurder tot uiteindelijk 3.000 euro voor een camera. Waar het mij veel om gaat in een foto, zijn wolken en weerspiegelingen. Het gaat bij mijn foto's vaak om wat ik noem 'the eye in the sky'. Ik noem het hier ook altijd het 'open lucht wolkenmuseum, het wolkenmuseum exposeert. En dat is mijn inspiratie. Ik ben een paar jaar geleden begonnen met het plaatsen van mijn foto's op Picassa, wat later is over genomen door Google en weer wat later werd dat Google+. Het vervelende is dat ik nu bericht heb gekregen dat ze stoppen en dat ik mijn foto's er tot 1 april nog vanaf kan halen. Maar er staan er zeker een half miljoen op, dat krijg ik dus nooit voor elkaar. Ik heb nog wel heel veel foto's op harde schijven staan, maar de tijd ontbreekt me om dat allemaal uit te zoeken en ik zie daar gewoon niet over heen. Op advies van Bob van der Werf ben ik een tijdje terug dus ook met een Facebookpagina begonnen en ook daar wordt enorm veel op gekeken en ook op gereageerd. Het is gewoon ontzettend leuk om mijn foto's met iedereen te delen.'

Kaalslag
Anton woont al vanaf 1954 in de Vesting in Hellevoetsluis en weet dus als geen ander hoe deze omgeving in de loop der jaren is veranderd: 'Het was hier vroeger echt een natuurparadijs. Het zat hier bomvol met vogels en we hadden bijenkasten achter in de tuin staan die altijd helemaal vol zaten met honing. Kinderen die vroeger uit school kwamen, kwamen vaak thuis met een zelfgeplukt veldbloemen boeket. Maar de gemeente Hellevoetsluis doet de laatste jaren niets anders dan kappen, kappen en nog eens kappen. Ook wordt alles kort gemaaid alsof het allemaal golfbanen zijn. Er is hier werkelijk geen brandnetel meer die omhoog kan komen en er zitten dan ook geen nuttige insecten meer in de vesting. Vliegen ja, maar geen vlinders meer, geen bijen meer en geen libellen meer. Gewoon helemaal niks meer. Alle zangvogels, mussen en roodborstjes zijn dus ook verdwenen. Ze hebben hier gewoon geen kans meer, omdat alle bomen en planten weg zijn. Als je ziet hoe ze hier te keer gaan met maaien, het is werkelijk gewoon barbaars. Overigens is dat niet altijd binnen de vesting zo, maar ook daarbuiten. Officieel heet het natuurgebied hierbuiten het Haringvliet-Biesbosch. De migratie van vogels en insecten van de Voornse Duinen daarnaar toe, is onmogelijk gemaakt, want alles wat er stond aan bomen, is gekapt. Ook alles wat er stond aan hoog gras, is weg. Er is dus helemaal geen migratie mogelijk. Maar zonder insecten, bijen en wespen, kunnen wij helemaal niet overleven. Ze hebben geen benul, het is echt gewoon verschrikkelijk dat kappen. Ze hebben werkelijk geen idee wat ze aan het doen zijn. Ook worden er beloftes gedaan, dat er bomen terug geplant worden, maar dat gebeurt gewoon niet. Ga maar eens kijken bij de Koopvaardijhaven, ook daar is alles kaal, en ook op de wallen zelf. Een voorbeeld is ook de gekapte oude boom op het plein bij De Veste. Die moest weg. Ondanks de vele protesten gebeurde dat dus ook. En wat moet er komen? Een waterpartij met beton! Dat plein is tien jaar geleden al voor een miljoen opgeknapt. En nu moest daar weer geld heen, geld wat ze over hadden, omdat het amfitheater bij het Bomvrij Hospitaal niet door ging. Ook bij het opknappen van De Vlotbrug werd beloofd dat de bomen zouden blijven staan. Daarna bleek dat ze toch gekapt gingen worden. Gelukkig is daar bezwaar tegen gemaakt en gegrond verklaard. Die bomen zijn dus gered. Maar de manier waarop ook dit weer is gegaan, Ik kan me daar echt heel, heel erg boos over maken!'

Mooi opgeknapt
Het wonen in de vesting bevalt Anton na al die jaren nog steeds heel erg goed. Ook is hij van mening dat de vesting verder wel mooi opgeknapt is.
Met name de gekleurde huisjes bij de kade vind hij mooi. Toch blijft het verdwijnen van bomen en planten hem bezig houden en kan hij het niet laten te besluiten met: 'Ze moeten alleen echt eens leren met hun poten van al het groen af te blijven!'

Afbeelding
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant