Afbeelding
Een gesprek met...

Rosan van der Zee

Actueel 2.530 keer gelezen

Hellevoetsluis - We gaan deze week weer in gesprek met een inwoner van gemeente Hellevoetsluis. De nu 23-jarige Rosan van der Zee is geboren in Hellevoetsluis. Hier groeide ze ook op. Momenteel woont ze met haar ouders in de Bloemen- en Plantenbuurt in de wijk Nieuw-Helvoet.

'Ik heb meerdere opleidingen gedaan, maar eigenlijk niks afgemaakt', vertelt Rosan. 'Scholen en ik gaan niet zo goed samen. Ik kan heel goed leren, lijk ook heel erg op de droomstudent, doe heel erg mijn best en ik haal ook hele goede cijfers. Ik heb alleen heel erg veel last van paniekaanvallen op school. Zeker op het hbo werd dat best wel een 'ding'. De tijdsdruk en dat er voor jou wordt bepaald wat je moet gaan doen, daar kan ik niet zo goed tegen. Ik kan namelijk tot hetzelfde eindproduct komen, of vaak zelfs nog beter, maar dan wel op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo. Maar dat werd niet altijd gewaardeerd en dat maakte het voor mij dus erg lastig. Het leren ging dus goed, maar ik werd er erg gestresst van en ging ook heel negatief over mezelf denken, omdat ik ook veel negatieve reacties kreeg. Voor anderen leek het alsof ik gedemotiveerd was, maar ik had gewoon last van paniek. Er werd toen ook tegen mij gezegd dat ze niet wisten wat ze met me aan moesten. Maar voor mij was het gewoon heel erg zwaar om in een klas te moeten zitten waarin een bepaalde routine van je wordt verwacht, waar je nooit aan kunt voldoen. Ik pas gewoon niet in dat stramien. Als je mij mijn eigen gang laat gaan, dingen laat uitzoeken, en alles in mijn eigen tempo, kan het eindresultaat toch heel erg goed zijn. Op het Jacob van Liesveldt kon ik dit nog een beetje maskeren en ben ik Cum Laude geslaagd, maar op de hbo ging dat dus niet meer lukken. Ik haalde nog wel hoge cijfers en in mijn hoofd waren hoge cijfers belangrijk en niet hoe het met mij ging. Ik liep dus veel te veel tegen mezelf aan.'

'In 2012 heb ik ook nog eens een ongeluk gehad. Dat had als gevolg dat ik licht hersenletsel opliep. Hierdoor had ik de neiging om mezelf constant te moeten bewijzen, en te laten zien dat ik niet minder was geworden. Uiteindelijk moest ik een jaar terug en een niveau lager en dat vond ik echt verschrikkelijk. Het voelde voor mij als falen. Uiteindelijk herstelde ik en haalde ik ineens weer super hoge cijfers. Toen was iedereen heel blij en ik dacht, ok, dat hoort dus en dat wordt van je verwacht. En daar wilde ik dus heel erg aan voldoen.'

'Op dit moment ben ik erg met mezelf bezig. Dat klinkt egoïstisch, maar het is iets wat ik nooit eerder heb gedaan. Het ging altijd om presteren en succesvol worden. Daardoor en door het ongeluk had ik op de middelbare school en de hbo altijd heel erg last van depressies en zelfs suïcidaliteit. Sinds een jaar blijkt dat ik hoog functionerend autisme heb. Dat houdt in dat ik autisme heb, maar ook dat ik een hoge intelligentie heb, waardoor ik veel dingen kan compenseren en dus goed kan functioneren. Dit is dus iets wat ik altijd heb gehad en waar ik dus ook steeds tegenaan liep. Ik ben er overigens achter gekomen, doordat ik zelf om een psychologisch onderzoek heb gevraagd. Het is wel iets wat bij me hoort, wat me vormt tot wie ik ben. Het is ook niet erg om het te hebben, al zou het wel makkelijker zijn als ik het niet had, want het past niet in deze maatschappij.'
'Ik sta heel anders in het leven dan de meeste mensen en ik probeer nu ook mijn ervaringen te gebruiken om anderen te helpen. Dat is waar ik nu heel erg mee bezig ben. Ik ben momenteel jongerenbegeleider en ook ben ik bezig met het schrijven van een boek, wat ook uitgegeven gaat worden. Verder ga ik een opleiding volgen bij Howie the Harp. De opleiding houdt in dat mensen die hun eigen uitdagingen hebben gehad en dieptes zoals verslavingen en depressies hebben gekend en daar weer uit zijn gekomen, hun herstelverhaal gebruiken om anderen te helpen en te ondersteunen. Niet omdat zij nu ineens zo goed weten hoe het moet, maar meer omdat zij zich heel goed kunnen inleven. Samen kun je dan op zoek gaan naar de mogelijkheden. Ik werk momenteel ook al als ervaringsdeskundige, maar doe nu meer het informatieve werk. Dus presentaties op scholen, bedrijven of bij gemeentes en lezingen. Ik heb ook psychologie gestudeerd en die literaire kennis kan ik weer verbinden aan mijn eigen ervaringen. Hiermee probeer ik mensen ervan bewust te maken dat iedereen een individu is en dat het niet gaat om de labels. Ik heb autisme, maar in feite bestaat autisme niet en ben ik eigenlijk gewoon Rosan. De focus moet in mijn ogen ook niet liggen op de beperking van iemand, maar juist op wat iemand wél kan.'

'Het boek wat ik aan het schrijven ben, is een autobiografie. Ik ben begonnen met schrijven, omdat ik graag mijn eigen verhaal duidelijk wilde hebben en ook veel heb meegemaakt. Op mijn twaalfde ben ik verkracht en misbruikt en dat kwam later weer terug toen ik naar het buitenland ging. Toen kwam het ongeluk, werd ik depressief en werd alles één grote chaos. Dit wilde ik allemaal van me af schrijven. Maar toen liet ik het aan andere mensen lezen en zij vonden dat ik er dus meer mee moest doen, zodat anderen er ook wat aan kunnen hebben. Het was al af, maar toen gebeurde er iets heel positiefs in mijn leven en samen met de uitgever heb ik besloten dat ik dit er dus nog aan toe ga voegen. Het is dus nu de bedoeling dat het volgend jaar wordt uitgegeven in plaats van eind dit jaar.'

'Graag zou ik ook het een en ander bij GGZ willen veranderen. Ik heb daar namelijk best wel veel oneerlijkheid meegemaakt. Ik ben destijds ook gewoon letterlijk in crisis weggestuurd. En ik blijk daar niet de enige in te zijn geweest, want dit gebeurt dus veel vaker. Mij werd gezegd dat ik niet meer naar therapie hoefde te komen, omdat ze geen tijd voor me hadden en ik ook niet in de groep paste. Dat van die groep snapte ik wel, maar ik had wél hulp nodig. Toen werd ik dus op straat gezet en ging het helemaal fout. En dat zijn dingen, dat mag gewoon niet gebeuren met mensen die hulp nodig hebben en daar ook om hebben gevraagd.'

'Behalve mijn werk als model en mijn muziek, sport ik ook heel graag. Voor mijn mentale gezondheid is dat ook heel belangrijk. Drie keer in de week ga ik klimmen in Dordrecht. Met sporten kun je gewoon alles in je hoofd even loslaten. Ook heb ik een eigen paard, waar ik veel van mijn vrije tijd in steek. Ook dan kan ik mijn hoofd even leeg maken. Ik heb hem gekocht, omdat we echt een klik hadden. Hij is een bijzonder geval, omdat hij een verleden heeft en daardoor ook een gebruiksaanwijzing. Hij gaat dus ook nooit meer weg, want hij is gewoon mijn beste vriend.'

'Het fijne aan het wonen in Hellevoetsluis, is dat we hier erg rustig wonen, maar ik hou dan ook niet van drukte. Het is in deze wijk daarbij ook allemaal erg gemoedelijk. Bovendien is het ook een plek waar ik me thuis voel. Wat ik wel fijn zou vinden, is dat het makkelijker zou worden om hier vandaan in Rotterdam of überhaupt ergens anders te komen. Je moet dan eigenlijk altijd met de auto, omdat het met het openbaar vervoer niet te doen is. Maar dan sta je weer in de file. Bovendien zou ik vanwege het milieu liever met het openbaar vervoer gaan, maar dan moeten de verbindingen wel beter zijn dan nu het geval is.'

Afbeelding
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant